Epitafia

epitafia, czyli uroki roztaczane przez niektóre zwłoki
Z przodu deska, z tyłu deska, w środku leży Modzelewska
Tu leży John Orr. Gdy był chory z przepicia, Doktór przepowiedział mu jeszcze rok życia. Po tym surowym wyroku John żył jeszcze lat siedemdziesiąt cztery – doktór umarł po roku
Przechodniu, przyspiesz swe kroki Tu leżę ja, Sebastian Alverez. Czym teraz jestem? Normalne zwłoki. Czym byłem? Nie twój zafajdany interes.
Opłaczcie go, mężowie, godnie, On nieraz wam wygodził, Choć was nie było przez tygodnie, Ten żonom brak nie szkodził
Ogromu jej żądzy nic już nie uśmierzy, Bo choć umarła, znów pode mną leży
Tutaj leży chemik Dezyntery, który wypił aż po samo dno, Pełne wiadro H2SO4, Myśląc, że to zwykła H2O
Zmarł wynalazca witamin. Oto jak wypadł egzamin
Tu leży Jaszcz, Przechodniu – naszcz!
łyknął, Krzyknął, Przewrócił oczyma I już go nie ma
Cicha była śmierć Urbana: Właśnie gdy miał sos zaprawić, Ziewnął nad resztą barana I przestał trawić
tu leży (łakoma) nieboszczka, Która(co) zjadła schaboszczka
Tu leży ciało Emilii Brawo, Sygnalizowała, że skręci w lewo, a skręciła w prawo
Here lies the body of Emily White, She signaled left, and then turned right
Przechodniu, nasz książę, co leży tu w środku, Tym tylko jest sławny, że umarł w wychodku
Tu spoczął król wielki i dzielny, Chluba swego rodu – zabita, Po cichu przez słabą staruszkę, Gdy srał do świńskiego koryta
Paweł lekarz bez sumienia, Żyć przestał zeszłego lata, Umarł jak zbawiciel świata: Dla naszego ocalenia
Tu leży doktor, cześć jego pamięci! A wkoło niego – pacjenci
I doktorowi śmierć się przydarza, Choć wcześniej zapełnił pół cmentarza
Przechodniu, nie płacz, żem martwy w tej dobie; Gdybym żył jeszcze, ty byś leżał w grobie
Tu leży Dorothy Cecil. Wciąż niezamężna
Tu Margot spoczywa – ładne miała lico, I dwóch mężów miała – lecz zmarła dziewicą
Grim Death took me without any warning. I was well at night and dead in the morning
Tu Jalu Kurka kamienny murek, Bóg mu zakręcił z poezją kurek
Tu leży Marynia. Nikogo nie wini. I prosi: wspomnijcie o dupie Maryni
Nigdy nie był zbyt ostrożny, Zmarł na meczu piłki nożnej
Bo go tygrys z życia wygryzł
Tu leży mój mąż nieboszczyk, Płaczę od chwili owej, Niech się ktoś o mnie zatroszczy, Mieszkam na Ogrodowej
Tutaj leży ateista, świeć mu światłość wiekuista
Nie było innego sposobu, By go oderwać od żłobu
Minister spraw zagranicznych W spokoju spoczywa tu błogim. Wciąż rękę wyciągał do zgody – wyciągnął wreszcie i nogi
Pod tym kamieniem leży pies Faflik, Nikt nie poświęcił mu epitafii, Tak go przygnębił ten straszny pech, Że biedaczysko z rozpaczy zdechł, Szczeknąwszy przedtem wśród gorzkich łez „Przepraszam bardzo, a ja to pies?”
Tu leży kłótliwa żona, I jam szczęśliwy i ona
Tutaj spoczywa moja wierna żona. Spokój doczesny mam ja, a wieczny ona
Jeśli o mękach piekła fałszywa jest fama, I tak ją Bóg ukarał: Biedaczka śpi sama
Tu moja trzydziestoletnia żona leży, Agata Justa, Która w dniu siódmym kwietnia Raz pierwszy zamknęła usta
Tutaj leży Gogolewska, Nie mylić z Gogolem. Gogola szanuję, a Kasię pierdolę
Here lies the body of Mary Anne , Safe in the arms of Abraham, All very well for Mary Anne, But how about poor Abraham?
Przechodniu nie myśl sobie, że tak dobrze leżeć w grobie
Zrozpaczony łamię ręce, Ale już nie wstawaj więcej, Bo jeśliby duch twój ożył Tobym w grobie się położył
Dziś ją kryje śmierci płaszczyk jak za życia Leszek Błaszczyk
Po tym akapicie zakończyła życie
W walce z bykami byliśmy sami. Krulowo świenta mudl się zanami
Tu… tu… tu… leżę. Wyjąkaj za mnie pacierze
tutaj spoczywa poeta Miro, O Boże daj mu większe wyro
Bili brawa na scenie, Bili na boisku, W domu także – Małżonka biła go po pysku
Tutaj – Zosia, A tam gdzieś Koło Zosi Leży Grześ
Poszedł ten belfer w Eden, Szkoda, że tylko jeden
Tu leży polak z Chickago – Wyjechał boso, a wrócił nago
Nie zostawił spadkobierców, Ani łzy na swoim trupie, Bowiem wiele spraw miał w sercu, Ale jeszcze więcej w dupie
Niechaj na wieku wypiszą poety: Zmarł nie zaznawszy miłości kobiety