Po co medytować?

Medytacja, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Po co medytować?

Medytacja taka, medytacja inna, a wielu ludzi pyta się po co w ogóle medytować?

Może wymienię niektóre pozytywne zjawiska, które można uzyskać medytując:

uspokojenie i wyciszenie
wypoczęcie i odstresowanie się
lepsze przygotowanie się do snu – łatwiejsze zasypianie (medytacja wieczorna – uspokojenie umysłu)
poprawienie działania układu immunologicznego
łatwiejszy proces leczenia
łatwiejsze przemyślanie i rozwiązywanie problemów
nauka kontroli nad emocjami
zrozumienie niektórych zachowań (własnych i innych ludzi)

Mudry

Medycyna naturalna, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Mudry

Mudry są to ogólnie: gesty i ułożenia palców rąk w odpowiedni sposób. Mudry należy wykonywać raczej w spokoju i w ciszy, chociaż można również np. podczas jazdy pociągiem lub autobusem. Mudry można wykonywać w każdej pozycji, najlepiej w pozycji lotosu, ale wystarczy wygodne krzesło. Nie polecam wykonywania na stojąco.

Wszelkie ćwiczenia należy wykonywać bez wszelakich napięć, nie przykładając do tego specjalnego wysiłku ani siły. Palce nie mogą boleć (np. od bardzo mocnego ściskania). Jeśli ktoś nie potrafi wykonać mudry dokładnie z opisem – należy ułożyć palce jak najdokładniej z opisem lecz na tyle, na ile pozwala organizm. Nic na siłę.

Mudry powinno się ćwiczyć od 45 minut dziennie, można z przerwami lecz jedna „sesja” nie powinna być krótsza niż 15 minut. Ostatecznie 10 minut. Nic się nie stanie jak w ciągu dnia zabraknie pięciu lub dziesięciu minut – nie trzeba na siłę „uzupełniać” brakującego czasu.

Informacje i zdjęcia zostały zaczerpnięte z książki: Gonikman E. I.: Jak pokonać stres. Ayurveda. Joga palców. Mudry, Arka, Poznań 1996

1. Mudra „MUSZLA”

Wskazania: wszystkie schorzenia gardła, krtani, chrypka, utrata głosu. Przy wykonaniu tej mudry wzmacnia się głos, dlatego też polecana jest głównie śpiewakom, artystom, nauczycielom i mówcom.

Technika wykonania: dwie połączone ręce przedstawiają muszlę. Cztery palce prawej ręki obejmują kciuk lewej ręki. Kciuk prawej ręki dotyka opuszka palca środkowego lewej ręki.

3. Mudra „WIEDZY”

Jest jedną z najważniejszych. Usuwa napięcie emocjonalne, trwogę, niepokój, melancholię, smutek i depresję. Poprawia myślenie, stymuluje pamięć, koncentruje potencjalne możliwości naszego organizmu.

Wskazania: bezsenność, nadmierna senność, nadciśnienie tętnicze. Ta mudra odradza na nowo. Stosowana przez wielu myślicieli i filozofów.

Technika wykonania: palec wskazujący lekko dotyka opuszki kciuka. Pozostałe trzy palce są wyprostowane (nie napięte).

4. Mudra „NIEBA”

Wskazania: dla osób cierpiących na schorzenia uszu, z osłabieniem słuchu. Wykonanie tej mudry niekiedy powoduje szybką poprawę słuchu. Przy długotrwałym ćwiczeniu dochodzi prawie do całkowitego wyleczenie wielu schorzeń ucha.

Technika wykonania: palec środkowy zginamy tak, aby swoją opuszką dotykał podstawy kciuka, kciuk uciska zgięty palec środkowy. Pozostałe palce są wyprostowane i nie napięte.

6. Mudra „PODNOSZĄCA”

Wskazania: przy wszelkich przeziębieniach, chorobach gardła, zapaleniu płuc, kaszlu, katarze, zapaleniu zatok przynosowych. Wykonanie tej mudry mobilizuje siły obronne organizmu, zwiększa odporność i sprzyja szybkiemu wyzdrowieniu.
Zbyt długie i częste stosowanie tej mudry może spowodować apatię, a nawet letarg – należy zachować umiar i ostrożność.

Technika wykonania: obie dłonie połączone razem, palce skrzyżowane między sobą, kciuk (jednej z rąk) odstaje i jest okrążony palcem wskazującym i kciukiem drugiej ręki.

7. Mudra „RATUJĄCA ŻYCIE” (pierwsza pomoc przy atakach serca)

Wykonanie tej mudry we właściwym czasie może uratować życie.

Wskazania: bóle serca, atak serca, kołatania serca, uczucie dyskomfortu w okolicy serca połączone ze smutkiem i trwogą, zawał mięśnia sercowego. Działanie jest podobne do nitrogliceryny.

Technika wykonania: palec wskazujący zginamy w ten sposób, aby dotykał opuszką podstawy kciuka. Jednocześnie łączymy opuszkami palec środkowy, serdeczny i kciuk. Mały palec pozostaje wyprostowany.

8. Mudra „ŻYCIA”

Wykonanie tej mudry wyrównuje potencjał energetyczny całego organizmu, sprzyja wzmocnieniu sił witalnych.

Wskazania: szybkie męczenie się, spadek sił, zaburzenia wzroku, poprawia ostrość widzenia, leczy choroby oczu.

Technika wykonania: opuszki palców serdecznego, małego i kciuka połączone razem, pozostałe palce swobodnie wyprostowane.

15. Mudra „SCHODY śWIĄTYNI NIEBIAŃSKIEJ”

Wskazania: zaburzenia psychiki, depresja. Wykonanie tej mudry poprawia nastrój, usuwa uczucie beznadziejnej rozpaczy i smutku.

Technika wykonania: czubki palców lewej ręki zaciśnięte kolejno między czubkami palców prawej ręki (palce prawej ręki zawsze od dołu). Małe palce obu rąk swobodnie wyprostowane, skierowane ku górze.

Zaparcie

Higiena, Medycyna naturalna, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Zaparcie

Na rynku wydawniczym pojawiła pewna książka – Sklianskaja Elena I.: Zaparcie, Oficyna wydawnicza ABBA, Wyd. II.

Porusza ona bardzo istotny problem i chciałbym przedstawić tutaj streszczenie jej pierwszej części wraz z fragmentami. Uważam, że informacje w niej zawarte powinny zainteresować wielu ludzi. Może niektóre osoby, które korzystają z ubikacji raz na trzy dni dadzą się przekonać, że nie jest to objaw zdrowego organizmu.

„Choroby układu trawiennego, to przekleństwo dla współczesnego człowieka. Około 80-90% mieszkańców krajów cywilizowanych cierpi na jakąś formę patologii przewodu pokarmowego. Na pierwszym miejscu długiej listy chorób przewodu pokarmowego znajduje się zaparcie przy którym w jelitach zalegają masy kału, są zakłócenia w przewodzie pokarmowym, niedostatecznie przetrawione produkty ulegają fermentacji i gniciu, a mnóstwo powstałych przy tym toksyn zatruwa organizm i prowadzi do rozwoju wielu ciężkich chorób.”

Zaparcie jest chorobą, która tak właściwie nie jest postrzegana przez nas jako choroba, a tak naprawdę wielu ludzi po prostu się do niej nie przyznaje. Nie oznacza jednak, że nie powinno się o tym mówić. Zaparcia są traktowane bardzo pobłażliwie, a zajmują one trzecie miejsce na liście chorób, które mogą powodować nowotwory. Organizmy osób cierpiących na zaparcia są systematycznie zatruwane przez zalegające resztki pokarmowe. Autorka mówi, że regularny stolec, taki, przy którym nie ma mowy o żadnym zaparciu powinien być oddawany dwa do trzech razy dziennie.

„Zaparcie, to choroba, pozbycie się której zależy w głównej mierze od nas samych. Żaden lekarz nie będzie za nas prawidłowo jeść, pić, czy chodzić na spacer. Żaden lekarz nie dopilnuje co jemy i pijemy każdego dnia, ile mamy ruchu, w jakim jesteśmy nastroju. Tego wszystkiego możemy dopilnować tylko my sami. Sami pomożemy sobie szybciej od lekarza, bowiem bez względu na to jak wiele preparatów jest nam proponowanych w aptece, nie ma tabletek leczących zaparcia. Można oczywiście, brać tabletki na przeczyszczenie. Czasami nawet trzeba to robić. Lekarstwo spowoduje stolec, ale zaparcia nie wyleczy. Poza tym, nie wolno często używać środków przeczyszczających, gdyż jelito szybko od nich się uzależnia i przestaje pracować samodzielnie. Osobę nadużywającą środki przeczyszczające trudno wyleczyć z zaparcia.”

Wiele osób jest przekonanych, że nie ma żadnych problemów z oddawaniem stolca, jednocześnie chodzących do ubikacji raz na dwa dni. Istnieje jednak inna forma zaparcia, taka, przy której jelito nie pozbywa się całości masy kałowej przeznaczonej do wydalenia. W takim przypadku pozostałości przyklejają się do ścianek jelita. W ten sposób powstają tzw. kamienie kałowe, których wielkość według autorki może dochodzić do 12 kilogramów. Rozepchane jelito uniemożliwia pracę innym organom, a człowiek który źle się czuje i często choruje nawet nie podejrzewa, że główną przyczyną jest zaparcie.

Objawami ukrytego zaparcia mogą być: ogólne osłabienie, brak apetytu, ciągłe zmęczenie, obniżenie aktywności, przygnębienie, pogorszenie pamięci, depresja, bezsenność, pobudliwość, kołatanie serca, bóle w sercu, bóle głowy, burczenie w brzuchu, wzdęcia, bóle brzucha (głównie z lewej strony), nalot na języku, nieprzyjemny zapach z ust, uczucie przepełnienia, wypełnienie żołądka, niepełnego wypóżnienia jelita.

Aby zapobiegać zaparciom trzeba się dowiedzieć w jaki sposób przebiega mechanizm trawienia, jakie mogą być ich przyczyny oraz o prawidłowym żywieniu. Tak, nie da się wyleczyć zaparcia przejadając się i jedząc same ciężkostrawne rzeczy.

„Główną przyczyną zaparcia jest nieprawidłowe odżywianie, zaburzające trawienie. Jeszcze starożytni lekarze mówili: „jeśli ojciec choroby jest nie znany, matką zawsze jest odżywianie”. Znany nam już Paul Bregg napisał: 99% chorych cierpi z powodu nieprawidłowego, nienaturalnego odżywiania. Ludzie nie zdają sobie sprawy, w jakim stopniu przyczyniają się do swoich chorób: zanieczyszczają swój organizm przez nieodpowiednie jedzenie i picie, gromadzenie toksyn w organizmie.”

Zdaję sobie sprawę, że zmiana wieloletnich nawyków i tradycji żywieniowych nie jest szybka ani łatwa jednak nagrodą jest lepsze samopoczucie, mniejsza ilość chorób, większa aktywność i chęć do życia.

„Nie będzie to łatwe, szczególnie na początku uwolnić się od starych tradycji i wieloletnich nawyków. Niestety, często miłość do smacznego jedzenia przezwycięży dążenie do zdrowia. A więc, najpierw wydajemy pieniądze na jedzenie, a później na lekarstwa, które nie leczą, a tylko szkodzą. Jednak mamy nadzieję, że jeszcze nie straciły aktualności słowa Arystotelesa: Człowiek rozsądny bardziej ceni nie to, co sprawia mu przyjemność, ale to, co uwalnia go od chorób.”

W książce opisany jest cały mechanizm trawienia, jak również znaczenie produktów dostarczanych wraz z pożywieniem. Pozwolę sobie przedstawić krótkie streszczenie:

„W skład produktów żywnościowych wchodzą białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy, minerały (mikro i makro elementy) i woda. Wszystkie te składniki są niezbędne do normalnego przebiegu procesu przemiany materii. W czasie leczenia zaparć trzeba będzie zdecydować się na określoną dietę. Jednak, gdy wszystko wróci do normy, z rygorystycznych ograniczeń w odżywianiu można będzie zrezygnować, wtedy przyjdzie czas na świadomą decyzję, jak powinno wyglądać nasze odżywianie, jakie produkty warto wykluczyć ze swojego jadłospisu, aby nie powtarzać starych błędów i więcej nie chorować.”

BIAŁKA

Na temat ilości potrzebnego białka ciągle trwają spory. Specjaliści medycyny naturalnej podają wartości ok. 40 gramów dziennie (naukowcy mówią ok. 60 gramów). Badania wykazały jednak, że zmniejszenie ilości spożywanego białka powoduje przedłużenie życia, np. wegetarianie żyją dłużej, ich organizmy są silniejsze.

„Okazuje się, że tylko nieznaczna część wszystkich aminokwasów powstałych wskutek rozszczepienia dostarczonego z pokarmem białka, zostaje wykorzystane przez organizm do syntezy nowego białka. Niewykorzystane, zbędne aminokwasy powinny zostać dezaminowane, to znaczy, że od nich w wątrobie, nerkach lub jelicie, powinna być odszczepiona grupa aminowa, co dodatkowo obciąża te organy. Błędnym jest twierdzenie, że białko stanowi najważniejszy składnik pożywienia. Naturalnie jest potrzebne, lecz nie najbardziej niezbędne. Mikroelementy, substancje mineralne, witaminy, tłuszcze i węglowodany są nie mniej potrzebne, niż białka. Do tego, ważne są właściwie nie same białka, muszą jeszcze zostać rozszczepione na aminokwasy. Ważne są właśnie aminokwasy, z których organizm buduje własne białka, i które mogą być uzyskiwane, tak z białek pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego.”

Nadal trwają spory na temat, które białko jest lepsze dla człowieka – roślinne czy zwierzęce? Autorka twierdzi, że dla człowieka lepsze jest białko roślinne:

„Białka pochodzenia roślinnego są zdrowsze, lepiej i łatwiej przyswajalne, nie potrzebując do ich przetworzenia tyle energii, jak białka zwierzęce, poza tym nie zostawiają po sobie tyle odpadków. Zaletą pokarmu roślinnego jest również to, że oprócz białek, dostarcza organizmowi węglowodany, witaminy, mikro i makro-elementy oraz enzymy, które pomagają w trawieniu pokarmu. Człowiek, podobnie jak wszystkie ssaki, które budują swoje białko z białka roślinnego, może syntetyzować niezbędne mu białko nie z drugich rąk, czyli z mięsa ssaków, lecz w taki sam sposób, jak czynią to ssaki, z aminokwasów otrzymanych po rozszczepieniu białka roślinnego.”

Inna dyskusja toczy się nad tym czy człowiek nie jedzący mięsa (dla przykładu wegetarianin) będzie miał wystarczającą siłę fizyczną do wykonywania codziennych obowiązków.

„Krążą jeszcze fałszywe przekonania, że bez białka zwierzęcego, z zwłaszcza bez mięsa, człowiek nie będzie miał ani siły, ani energii. W rzeczywistości wszystko jest całkowicie na odwrót. Każde białko zwierzęce w procesie jego trawienia odbiera nam zdrowie i siły. Białko nie tylko nie daje energii, a wręcz ją odbiera. Na trawienie zwierzęcego białka organizm przeznacza 6 razy więcej energii, niż na trawienie węglowodanów i 2,5 razy więcej, niż na trawienie tłuszczów. Z tego powodu organizm nie wykorzystuje białek jako źródła energii, ponieważ taka energia za drogo go kosztuje.

Przy spożywaniu zwierzęcego białka dużo energii idzie nie tylko na trawienie, ale i na wydalenie odchodów, których po białkach zostaje bardzo dużo. Poza tym organizm musi spalić nadmiar białka, w przeciwnym razie nie przyswojone białka przemienią się w substancje toksyczne. Do tego celu organizm zużywa bardzo dużo energii, w rezultacie brakuje jej na prawidłowe trawienie węglowodanów i tłuszczów. Okazuje się, że im więcej spożywa się mięsa i innych białek zwierzęcych, tym więcej potrzeba energii do ich przyswajania i zniszczenia niepotrzebnych organizmowi zbędnych ilości oraz na wydalanie toksycznych odchodów, które powstają przy trawieniu. Białka roślinne przyswajane są z mniejszymi kosztami energetycznymi, odchodów po nich powstaje mniej, co sprzyja zachowaniu energii.

Wszystko co zostało powiedziane, bardzo namacalnie ilustruje następujący przykład. Lew, który żywi się wyłącznie mięsem, potrzebuje do regeneracji sił 20 godzin snu na dobę, a orangutan, żywiący się tylko roślinami, potrzebuje jedynie 6 godzin snu.”

Autorka mówi, że nadmiar białka zwierzęcego może nawet powodować różne szkody w organizmie. Jako przykład podaje więźniów, którzy karmieni byli wyłącznie gotowanym mięsem. Po około miesiącu czasu umierali oni z powodu zatrucia toksynami powstałymi przy trawieniu mięsa. Indianie, których dieta zawiera dużą ilość mięsa pozbywali się nadmiaru białek stosując swojego rodzaju sauny – pozwalało to na usunięcie wielu toksyn przez skórę.

„Mięso nie zawiera błonnika i dlatego bardzo wolno przesuwa się w jelicie, gnije, a nagromadzona gnilna mikroflora hamuje funkcjonowanie korzystnej mikroflory. W taki sposób powstaje zmiana normalnej flory bakteryjnej, co natychmiast wywołuje zaparcie. Spożywanie większej ilości białka zwierzęcego prowadzi do nadwagi, podwyższenia kwasowości, powstawania nowotworów, osteoporozy, próchnicy, zaparć. Inaczej pracuje system nerwowy i czasami powstają stany neurotyczne oraz agresje. Nie bez przyczyny, gladiatorów karmiono mięsem.

Mięso, to główny czynnik rozwoju takich chorób jak schorzenia kręgosłupa, stawów, układu sercowo-naczyniowego, zwłaszcza nadciśnienia i miażdżycy. Przecież w mięsie, rybie i mleku, zawarta jest duża ilość tłuszczu i cholesterolu.

Mleko pełnotłuste jest prawie tak samo szkodliwe jak mięso. Zawartego w mleku wapnia nie wystarcza dla trawienia białka dostarczonego z mlekiem. Brakujący wapń organizm uzyskuje z własnych kości i zębów. W rezultacie amator mleka nabawia się osteoporozy i traci zęby. Spożywanie mleka, jak też i mięsa powoduje zaparcia. Jednym słowem, zmniejszenie zawartości białka zwierzęcego w pożywieniu wzmacnia zdrowie i przedłuża życie.”

TŁUSZCZE

Tłuszcze potrzebne są przede wszystkim jako źródło energii. Są też potrzebne jako nośniki witamin, katalizatory procesów biologicznych. Jednak zbyt duża ilość spożywanych tłuszczów hamuje proces trawienia, obniża aktywność organizmu, skraca długość życia. Podczas trawienia tłuszczów w organizmie gromadzą się produkty uboczne, które posiadają własności rakotwórcze. Rakotwórcze działania mają również tłuszcze poddane obróbce termicznej – z tego też powodu należy unikać smażenia, a tłuszcze dodawać do już przygotowanych pokarmów.

„Nadmiar tłuszczów obniża intensywność przemiany materii, tłumi proces podziału komórek, wskutek czego zmniejsza się ilość powstających komórek, które zapewniają ochronę immunologiczną. Nadmierne spożycie tłuszczów prowadzi do rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego (skleroza, zawał, nadciśnienie), chorób nerek i pęcherza, cukrzycy, marskości wątroby i nowotworów, najczęściej jelita grubego i gruczołu krokowego (prostaty).”

„Tłuszcze, podobnie jak białka, są pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Tłuszcze zwierzęce (oprócz tłuszczu ryby) charakteryzują się wysoką temperaturą topnienia i są gorzej przyswajalne, niż tłuszcze roślinne, których temperatura topnienia jest niższa. Organizm potrzebuje obu rodzajów tłuszczów mniej więcej w równej ilości. Osoby zdrowe, nie zajmujące się ciężką pracą fizyczną, powinny spożywać 20-25 g tłuszczu zwierzęcego (najlepiej masła śmietankowego) dziennie zaleca się spożywać 25 – 40 g masła roślinnego. W sumie ilość spożytych tłuszczów nie powinna przekraczać 80 g.”

W dalszej części książki jest opisana chemia tłuszczów, ich rodzaje i właściwości.

„„Złe tłuszcze”, to tłuszcze nasycone. Zawarte są głównie w mięsie, mleku, kremach, maśle, serze, czekoladzie, kakao, maśle kokosowym i palmowym. Większość tłuszczów nasyconych, przy temperaturze pokojowej ma twardą konsystencję. Pamiętajmy, że tłuszcze nasycone podwyższają zawartość cholesterolu w krwi, sprzyjają rozwojowi miażdżycy naczyń wieńcowych, zawałowi i udarom.

Tłuszcze dobre” to polinienasycone i mononienasycone tłuszcze płynne przy temperaturze pokojowej. Polinienasycone „dobre” tłuszcze to tłuszcze głównie pochodzenia roślinnego. Zawarte są głównie w olejach roślinnych: kukurydzianym, słonecznikowym, sojowym. W mniejszych ilościach spotykane są w bobie, fasoli, owocach i warzywach. Polinienasycone tłuszcze zmniejszają poziom cholesterolu w krwi i pomagają zapobiec miażdżycy tętnic i naczyń wieńcowych, zawałom i udarom. Polinienasycone tłuszcze z nieco innymi właściwościami, nie znajdujące takiego wskazanego działania leczniczego jak polinienasycone tłuszcze olejów roślinnych, znajdują się także w rybach.

Mononienasycone „dobre” tłuszcze są również głównie pochodzenia roślinnego. Zawarte są w oliwkach, oliwie z oliwek, orzechach, maśle orzechowym (oprócz masła z orzechów kokosowych). Mononienasycone tłuszcze znajdują się także w wielu gatunkach ryb, najwięcej – w śledziu atlantyckim, gorbuszy, tuńczyku, czawyczy, w rybie pod nazwą „szabla” i innych.”

Rola dwóch antagonistów – cholesterolu i lecytyny

Lecytyna

„Lecytyna jest przeciwieństwem cholesterolu. Korzystnie wpływa na system nerwowy, pracę wątroby, wzmacnia odporność organizmu, stymuluje krwioobieg, zwiększa odporność organizmu na infekcje i toksyny zabezpiecza przed rozwojem miażdżycy. Dlatego też, dodawanie lecytyny do pożywienia pomaga osłabić negatywne działanie tłuszczów nasyconych. Dużo lecytyny zawierają: kasza gryczana, pszenica, otręby, fasola, groch, sałata. Duże ilości lecytyny zawierają także niektóre produkty ze zwiększoną ilością cholesterolu, zwłaszcza żółtka jaj, w których lecytyny jest 5 razy więcej, niż cholesterolu. A więc, można zjadać spokojnie 2-3 jajek tygodniowo, ale na miękko.

Cholesterol

Cholesterol, to złożony ester kwasów tłuszczowych. Cholesterol kojarzy się nam z substancją toksyczną powodującą sklerozę, choroby serca itp. Tak jest rzeczywiście, ale tym niemniej organizm potrzebuje określoną ilość cholesterolu. Cholesterol obecny jest we wszystkich częściach ciała (mięśniach, sercu, wątrobie, jelicie, skórze itp.). Niewielka ilość cholesterolu zawarta jest nawet w mózgu.

Przy stresie i napięciach nerwowych zapotrzebowanie na niego wzrasta. Niezbędny jest również do syntezy żółci, hormonów płciowych i hormonów substancji nadnerczy. Poza tym, cholesterol stanowi ważną część składową błony komórkowej. Zawartość cholesterolu w organizmie wynosi 2% ogólnej wagi ciała.

Cholesterol pojawia się w organizmie dwoma sposobami:
– drogą syntezy w wątrobie, która produkuje do 80% ogólnej ilości cholesterolu,
– z pokarmem zwierzęcym (mięsem, rybami, jajkami, serem).

Produkty roślinne nie zawierają cholesterolu. W organizmie cholesterol łączy się w jelicie z kwasami tłuszczowymi i przenika do krwi, gdzie łączy się z białkiem krwi i tworzy lipoproteiny (substancja składająca się z białka krwi, cholesterolu i tłuszczów), a dalej przenosi się z krwią do dowolnej części ciała – miejsca, gdzie jest potrzebny.

Lipoproteiny „złe” i „dobre”

„Złe lipoproteiny” (lipoproteiny o małej gęstości) zawierają dużo cholesterolu. Sprzyjają osadzaniu cholesterolu na ściankach naczyń i tworzeniu zakrzepów. Wysoki poziom tych lipoprotein w krwi zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

„Dobre lipoproteiny” (lipoproteiny o dużej gęstości) zawierają mało cholesterolu. W związku z tym, im więcej w krwi tych lipoprotein, tym bardziej ludzie są chronieni przed chorobami serca i naczyń.

„Dobre” lipoproteiny chronią naczynia przed osadzaniem się cholesterolu dwoma sposobami:
– blokują zdolność komórek przed przyswajaniem „złych” lipoprotein, – wyprowadzają „złe” lipoproteiny z krwioobiegu, obniżając ich zawartość w krwi.

Jednym słowem, głównym zadaniem jest obniżenie poziomu „złych” lipoprotein i podwyższenie poziomu „dobrych”. Zazwyczaj kontrolujemy ogólny poziom cholesterolu. Dopuszczalna zawartość cholesterolu w krwi wynosi 100-180 mg na 100 ml krwi. Bardzo wysoki poziom cholesterolu jest niebezpieczny.

Jednocześnie, ponieważ przy niskim poziomie cholesterolu we krwi może być dużo LNG, poziom, którego nie powinien przekraczać – to 45% ogólnej ilości cholesterolu, wskazane jest zawsze określać poziom LNG. Obniżenie tego poziomu cholesterolu wiąże się ze zmniejszonym spożyciem pokarmów zawierających cholesterol i tłuszcze nasycone, w które bogate są produkty pochodzenia zwierzęcego (mięso, kiełbasy, parówki, śmietana, masło, sery, pełnotłuste mleko, jajka, lody). Należy mieć na względzie, że duża ilość cholesterolu może znajdować się w niektórych produktach zwierzęcych z niską zawartością tłuszczu, takich jak wątroba lub móżdżek, produkty te trzeba bardzo ograniczać w racji żywnościowej. Tłuszcze zwierzęce najlepiej jest spożywać w małych ilościach, w postaci masła i słoniny, ponieważ produkty te są najmniej niebezpieczne.

Obniżeniu zawartości „złych” lipoprotein i cholesterolu pomagają tłuszcze nienasycone (oleje roślinne, z oliwek, słonecznikowe, sojowe, tylko nierafinowane!) … (warzywa i owoce) oraz pokarmy roślinne.

Ponieważ jednak tłuszcze mogą tworzyć się w organizmie z węglowodanów i białka, a w wątrobie powstają duże ilości cholesterolu, nawet zmiany diety czasami nie wystarczają do obniżenia zawartości cholesterolu do bezpiecznego poziomu. Umożliwią to ćwiczenia fizyczne. Poziom „złych” lipoprotein u osób aktywnych fizycznie jest zawsze niższy, niż u osób prowadzących siedzący tryb życia.”

WĘGLOWODANY

Węglowodany zazwyczaj stanowią 60-70% zawartości jadłospisu. Znajdują się przede wszystkich w słodyczach: ciastkach, lodach, napojach słodzonych. Ich zapotrzebowanie zależne jest od zużywanej energii (pracy fizyczniej). Osoby prowadzące siedzący tryb życia powinny znacznie obniżyć ilość spożywanych węglowodanów.

Węglowodany można podzielić na 3 grupy:
– cukry proste (jednocukry) – glukoza, fruktoza, galaktoza
– dwucukry – sacharoza (cukier buraczany oraz cukier trzcinowy), laktoza (cukier mlekowy) i maltoza (cukier słodowy),
– wielocukry – cukry złożone, np. krochmal, glikogen, błonnik, pektyna

„Węglowodany zawarte są głównie w produktach roślinnych. Jednocukry i dwucukry organizm uzyskuje z owoców, miodu, warzyw i cukru. Wielocukry (krochmale) dostają się do organizmu wraz z kaszami, pieczywem, innymi produktami mącznymi (70%) oraz z ziemniakami (około 20%). Krochmale zawarte są również w fasoli, soczewicy, orzechach, nasionach i wielu rodzajach warzyw. Błonnik i pektyny są w warzywach i owocach.

Korzystne oddziaływanie węglowodanów

Błonnik i pektyny dłuższy czas uważano za niepotrzebne, zbędne substancje i nawet zaczęto oddzielać je od pokarmów, rafinując je. Teraz już wiadomo, że błonnik i pektyny są absolutnie niezbędne do normalnego rozwoju procesów trawienia. Jeśli pokarm zawiera zbyt mało błonnika, który stymuluje perystaltykę, wtenczas naruszona zostaje motoryka jelita, rozwija się jego zwiotczenie (atonia), przesunięcie pokarmu przez przewód pokarmowy zostaje zatrzymane, powstaje zaparcie. Pektyny usprawniają pracę jelita, zwalniają procesy gnilne i wytwarzanie gazów, pochłaniają niektóre toksyny i uniemożliwiają ich wchłanianie.

Błonnik i pektyny zawarte są tylko w pokarmach roślinnych, przy czym błonnik to błona komórek roślinnych, pektyny zaś to substancja wiążąca komórki ze sobą. Najwięcej pektyn jest w czerwonej porzeczce oraz w dojrzałych surowych lub pieczonych jabłkach.

Węglowodany niezbędne do normalnego funkcjonowania organizmu

Zawartość glukozy we krwi powinna być stała i wynosić 80-120 mg glukozy na 100 ml krwi. Obniżenie tego poziomu nosi nazwę hipoglikemii. Związane jest z tym osłabienie mięśni, zmęczenie, przyspieszone tętno, bladość lub zaczerwienienie skóry. W przypadku znacznego zmniejszenia zawartości glukozy w krwi, obniża się temperatura ciała (glukoza zapewnia stałą temperaturę ciała), występują skurcze, majaczenie. Wszystkie symptomy zanikają po wprowadzeniu glukozy do organizmu. Jednak większe ilości węglowodanów mogą wyrządzić krzywdę organizmowi.

Szkodliwe działanie nadmiaru węglowodanów w pokarmie

Szczególnie szkodliwy jest cukier rafinowany, nazywany „czysty, biały i niebezpieczny”. Cukier psuje zęby nawet szczurom. Osobie zdrowej wystarczy zjadać 25-30 g cukru dziennie. Jednak jeszcze lepiej jest, jak doradzają naturopaci, wykluczyć całkowicie cukier z jadłospisu, zastępując go miodem i suszonymi owocami.

Nadmiar cukru rafinowanego prowadzi do powstawania w organizmie deficytu witamin grupy B (zwłaszcza witaminy Bl). Wiąże się to z tym, że dla trawienia węglowodanów, a zwłaszcza cukru rafinowanego, potrzebne są witaminy grupy B, ponieważ produkt rafinowany nie posiada nic oprócz kalorii, organizm zostaje zmuszony do trawienia tych produktów wykorzystywać witaminy z własnych zasobów, co wywołuje hipowitaminozę. Nadmiar węglowodanów w pokarmach wywołuje:
– otyłość (z każdych 25 g zbytecznych węglowodanów w organizmie produkuje się 10 g tłuszczu);
– nadciśnienie i choroby sercowo-naczyniowe; przy czym najczęściej uszkodzone są tętnice serca i mózgu;
– kamicę żółciową;
– podwyższenie cholesterolu w krwi;
– niszczenie (osłabienia) trzustki i cukrzycę;
– naruszenie normalnej pracy systemu nerwowego.”

Warto zauważyć, że organizm potrafi wykorzystać jedynie jednocukry (glukozę) – pozostałe węglowodany muszą być przez organizm rozszczepione.

Nadmiar węglowodanów zostaje zamieniony w tłuszcz, który następnie jest magazynowany w organizmie.

„Które produkty są najlepszym źródłem węglowodanów?

Najbardziej bezpiecznie jest spożywać duże ilości surowych warzyw i owoców oraz produkty zawierające wielocukry, głównie krochmal, który dostarczają nam kasze, pieczywo i ziemniaki. Wielocukry, w odróżnieniu od jedno i dwucukrów, przyswajane są wolniej, w związku z czym, po zjedzeniu takich produktów dłużej pozostaje poczucie nasycenia. Poza tym, nie występuje przy tym gwałtowny wzrost poziomu cukru w krwi, nie zachodzi więc potrzeba dostarczenia dodatkowej ilości insuliny, a dzięki temu nie obciąża się trzustki. Unikajcie zatem cukru, wyrobów cukierniczych, konfitur, lodów, białego pieczywa i oczyszczonego ryżu.”

WITAMINY

Witaminy są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, do procesów trawienia, przemiany. Zwiększają odporność organizmu, siły witalne oraz opóźniają procesy starzenia. Nawet obniżenie zawartości jednej witaminy (lub jej brak) w organizmie może być powodem rozwijania się różnych chorób. Większość witamin dostarczana jest wraz z pożywieniem, niektóre jednak powstają w samym organizmie. Przykładem może być witamina B12 – która zawarta jest w mięsie i nie występuje w roślinach. Jednak w jelitach występuje synteza tej witaminy więc wegetarianie nie muszą się obawiać jej braku.

Niedobór lub nadmiar witamin w organizmie może być skutkiem zaburzenia procesów wchłaniania witamin w jelicie, nieprawidłowego przygotowania pokarmów (długotrwałe poddawanie produktów wysokiej temperaturze powoduje rozkład witamin – np. przy gotowaniu można utracić nawet 60% zawartości witaminy C) lub niewłaściwego odżywiania. Np. nadmiar słodyczy powoduje zmniejszenie ilości witaminy B.

Witaminy dzielą się na rozpuszczalne w wodzie i w tłuszczach. Do pierwszej grupy należą przykładowo witaminy : B, C, P. Do drugiej grupy: witaminy A, D, E, K.

Witaminy rozpuszczane w tłuszczach nie mogą być wydalane z organizmu wraz z moczem lub potem. Witaminy rozpuszczalne w wodzie nie mogą być gromadzone w organizmie.

Niektóre witaminy wymagają innych witamin aby mogły być przyswojone przez organizm. Przykładem tego może być witamina C, która wymaga witamin B1 i B2 do prawidłowego przyswojenia. Witamina K wymaga normalnej pracy wątroby, procesy trawienne wymagają witamin B, C, A. Brak witamin może powodować uszkodzenia błony śluzowej żołądka a nawet doprowadzić do wrzodów. Brak witaminy B1 powoduje zaparcia, jednak witamina ta jest bardzo nietrwała – np. przechodzi do wody w procesie gotowania. Przy zaparciach należy jeść więcej produktów zawierających witaminę Bl – winogrona, soję, groch, bób, fasolę, orzechy, kiełki, ciemne pieczywo, drożdże.

„Należy pamiętać, że stosowanie antybiotyków, sulfamidów i innych środków bakteriobójczych może wywołać wśród innych działań ubocznych awitaminozę. Mikroflora jelita syntetyzuje wiele niezbędnych organizmowi substancji, w tym witaminy grupy B. Antybiotyki niszczące drobnoustroje i przez to (albo automatycznie) pozbawiają organizm witamin. Poza tym, antybiotyki utrudniają wchłanianie witamin dostarczanych z pokarmem, zwłaszcza witamin C i K i niektórych witamin grupy B. Biorąc to wszystko pod uwagę, należy powstrzymywać się od antybiotyków i stosować je tylko według życiowych wskazań.”

SKŁADNIKI MINERALNE

Wykryto już ponad 60 składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu (wspomaganie wzrostu, praca układu nerwowego, krzepliwość krwi, procesy wchłaniania i wydalania, procesy osmozy, równowaga kwasowo-zasadowa).

Składniki mineralne można podzielić na mikroelementy (żelazo, jod, cynk, miedź, fluor, mangan, chrom, selen i inne) i makroelementy (wapń, magnez, potas, sód, fosfor i inne). Podział taki wskazuje na zapotrzebowanie organizmu na minerały z danej grupy. Makroelementy potrzebne są w ilości powyżej 100 mg, mikroelementy – występują w organizmie w ilości śladowej, poniżej 1%.

„Składniki mineralne zawarte są w ziarnach, orzechach, nasionach, liściach zielonych warzyw, owocach i warzywach. Dużo minerałów znajduje się w produktach mlecznych, są w mięsie i rybach. Natomiast w produktach rafinowanych – cukrze, mące, olejach roślinnych w ogóle nie występują. Niestety składniki mineralne rozpuszczalne są w wodzie, – o tym należy pamiętać przy przygotowywaniu dań z warzyw, gotować je w małej ilości wody i starać się wykorzystywać wodę, w której były gotowane.”

Przyswajanie składników mineralnych jest regulowane przez organizm – im większe zapotrzebowanie tym większa ilość zostanie przyswojona. Funkcja ta oczywiście działa wyłącznie przy zdrowym przewodzie pokarmowym.

„Makroelementy: potas i magnez.

Makroelementy takie jak potas i magnez najbardziej związane są z procesem trawiennym. Potas jest antagonistą sodu, w przeciwieństwie do niego znajduje się wewnątrz komórek. Dzienna dawka potasu wynosi 2 – 6 g., jest dobrze wchłaniany w jelicie, łatwo przyswajalny, dlatego deficyt potasu występuje skrajnie rzadko. Nadmiar potasu wydalany jest przez nerki. Potas odgrywa bardzo ważną rolę w przesuwaniu masy pokarmowej przez jelito. W związku z tym, przy zaparciach należy natychmiast zwiększyć spożywanie produktów bogatych w potas: jabłek, pomarańcz, bananów, moreli, melonów, suszonych owoców, orzechów ziemnych, ziemniaków (gotowanych lub pieczonych w łupinach), kapusty, (szczególnie brokułów) szczypiorku, bobu, natki pietruszki, selera naciowego, ziarna, kaszy gryczanej, ciemnego pieczywa. W produktach zwierzęcych najwięcej potasu znajduje się w wołowinie i w dorszach, lecz potas gorzej jest przyswajalny z produktów zwierzęcych niż roślinnych.

Potas związany jest bezpośrednio z przemianą białka, tłuszczów i węglowodanów. Przy otyłości spowodowanej zaburzeniem przemiany węglowodanów spada zawartość potasu w krwi. Potas uczestniczy w regulowaniu wodnej i kwasowo-zasadowej równowagi w organizmie, sprzyja wydalaniu płynów z organizmu i pomaga przy różnego rodzaju opuchliznach. Ważny jest również dla normalnej pracy serca, stymuluje czynność serca, zwalnia rytm skurczy sercowych, normalizuje krwioobieg, jest niezbędny nie tylko dla skurczy sercowych, lecz także dla innych mięśni.

Niedobór potasu może wystąpić przy dłuższych wymiotach i biegunce oraz stosowaniu niektórych leków, na przykład środków moczopędnych. Przy stosowaniu leków moczopędnych występują zakłócenia krwioobiegu, zaparcia i nagłe, gwałtowne osłabienia objawy niedoboru potasu w organizmie. Dużą ilość potasu tracimy z potem, w rezultacie czego nadchodzi słabość i silne zmęczenie. Te symptomy znikną, jeśli zjemy pomarańcze lub banany, zawierające dużo potasu. Podobny efekt uzyskuje się po wypiciu 6 % octu jabłkowego (2 łyżeczki od herbaty na szklankę wody). Wypijcie dziennie 1-2 szklanek wody z octem jabłkowym, bardzo jest to pomocne przy zaparciach.

Magnez

Organizm osoby dorosłej zawiera około 25 mg magnezu, który w 60% znajduje się w kościach. Zapotrzebowanie dobowe na magnez wynosi 300-500 mg. W jelicie cienkim wchłania się 30-70% magnezu dostarczanego z pokarmem. Obecne w jelicie wapń i tłuszcze utrudniają wchłanianie magnezu, sprzyja zaś wchłanianiu cukier mleczny (laktoza) i witamina D.

Magnez stymuluje perystaltykę jelita i wydzielanie żółci z woreczka żółciowego, dlatego przy zaparciach, samozatruciach, (zatruciach toksynami, powstałymi w organizmie) chorobach wątroby i dróg żółciowych zwracamy szczególną uwagę na pokarm bogaty w magnez.

Lista produktów zawierających magnez: warzywa zielone liściaste, orzechy, nasiona, kasze (zwłaszcza jaglana, owsiana i gryczana), soja, groszek zielony, arbuzy, cytryny, jabłka, wiśnie, figi, suszone morele, rodzynki, śliwki, maliny, czarne porzeczki, marchew, buraki, czerwona papryka, seler, masło śmietankowe, dużo magnezu znajduje się w chlebie z otrębami i w algach.

Magnez jest niezbędny również dla normalnego rozwoju procesów przemiany, normalizuje aktywność systemu nerwowego, działa uspokajająco, reguluje rozluźnianie i skurcze mięśni, ma również działanie przeciwskurczowe i przeciwzapalne, normalizuje aktywność sercową i ciśnienie krwi, obniża ryzyko sklerozy i zawałów.

Mikroelementy: jod, cynk i selen

Te mikroelementy są najściślej związane z trawieniem. Jod. W organizmie znajduje się 15-30 mg jodu. 60% tej ilości znajduje się w tarczycy, reszta we krwi.

Zapotrzebowanie dobowe na jod wynosi 150 mikrogramów. Jod jest łatwo wchłaniany w jelicie, dobrze również wchłania się przez skórę. Czasami, aby wprowadzić jod do organizmu smarujemy ciało jodem (robimy siatkę na ciele). Jod jest składnikiem hormonów tarczycy, która kontroluje czynność trzustki, trzustka z kolei, odgrywa ważną rolę w trawieniu pokarmów w dwunastnicy. Tarczyca kontroluje także wymianę substancji (węglowodanów, tłuszczy, substancji zasadowych i wodno-solnych), posiada jeszcze wiele funkcji.

Jod zawarty jest w następujących produktach: owocach i jagodach (pomarańczach, jabłkach, winogronach, brzoskwiniach, śliwkach i wiśniach), warzywach (ziemniakach, burakach, marchwi i sałacie), kaszach, soi, ciemnym pieczywie, orzechach włoskich, miodzie. Dużo jodu znajduje się w jajkach, dorszu i morszczuku. (…)

Cynk

W organizmie znajduje się cynk w ilości 2 g. Zapotrzebowanie dobowe wynosi 15 mg. Organizm przyswaja około połowy dostarczanego mu z pokarmem cynku. Przyswajanie cynku maleje przy spożywaniu dużej ilości błonnika. U wegetarian może wystąpić niedobór cynku, w związku z tym, powinniśmy zwracać na to uwagę.

Cynk zawarty jest w dużej ilości enzymów uczestniczących w przemianie materii (szczególnie węglowodanów) i procesach trawiennych. Cynk niezbędny jest również do syntetyzowania białka, i utylizacji witaminy A, uczestniczy w realizacji działalności biologicznej insuliny.

Cynk zawierają: orzechy, bób, fasola, kasze, (szczególnie groch, kasza gryczana, pszenna i owies), czarny chleb, sery. W warzywach zawartość cynku jest mniejsza, lecz dostateczną ilość cynku można otrzymać z buraków, marchwi, kapusty, szczypiorku, ziemniaków, sałaty, ogórków, pomidorów. Bardzo mało cynku jest w owocach, ale dużo zawiera kakao, wątroba, mięso i drób.

Selen

Jest antyoksydantem (niweluje procesy utleniania). Jest to bardzo ważny element w profilaktyce nowotworowej. Zaobserwowano, że u mieszkańców regionów, na których występuje deficyt selenu w glebie, zachorowalność na nowotwór odbytnicy (kiszki prostej), gruczołów mlecznych jest większa, niż w regionach z wysoką zawartością selenu w glebie. Istotne jest, że cynk i fluor są antagonistami selenu, dlatego fluorowanie wody i nadużywanie produktów mięsnych, bogatych w cynk, może się przyczynić do wzrostu zachorowalności na nowotwory. Zapotrzebowanie dobowe na selen wynosi 0,05-0,2 mg dla osób od 7 roku życia. Selen zapobiega nowotworom, niszczy komórki rakowe, chroni wątrobę i trzustkę (2 organy, bez których niemożliwe jest trawienie). Niedobór selenu prowadzi do porażeń wątroby (rozwojowi zapalenia wątroby i porażeń martwiczych) i trzustki (rozwojowi ognisk martwicy). Porażeniu ulegają też inne organy, w tym mięsień sercowy. Selen pomocny jest w leczeniu zawałów i trzustki. Selen zawarty jest w orzechach, kaszach i ziarnach.”

WODA

„Woda pełni wiele funkcji. Do najważniejszych należą:
– rozpuszczająca – wszystkie substancje wchłaniane do krwi lub do limfy muszą najpierw rozpuścić się w wodzie
– transportowa – zawarta w krwi woda dostarcza rozpuszczone w niej substancje odżywcze i tlen do komórek i wyprowadza stamtąd produkty rozkładu (złogi) i inne substancje, aby później zostały wydalone z organizmu.

Innymi ważnymi funkcjami wody są:
– procesy utleniania i wiele chemicznych reakcji w organizmie przebiega w obecności wody i często z jej udziałem;
– bierze udział w regulacji temperatury ciała;
– nadaje kształt komórkom;
– podtrzymuje możliwość aktywności fizycznej. Utrata tylko 5% wody z naszego organizmu prowadzi do zmniejszenia możliwej aktywności fizycznej do 30%. Przy utracie 1% wody odczuwamy silne pragnienie, utrata więcej niż 20% wody prowadzi do śmierci.

Krążenie wody w organizmie w ciągu doby

Zapotrzebowanie dobowe organizmu w wodę wynosi 2-2,6 l, przy czym z wypijanym płynem 1,2-1,6 l, z twardym pokarmem 0,75-1 l, 350-400 ml powstaje w organizmie w rezultacie reakcji chemicznych przekształcania substancji odżywczych. W ciągu doby woda zostaje wydalana z organizmu poprzez nerki w postaci moczu (1-1,5 l), poprzez gruczoły potowe (500-600 ml w normalnych warunkach), przez płuca (wydychamy 350-450 ml pary) i przez jelita z kałem (150 ml).

Dla normalnego funkcjonowania organizmu ważne jest, aby woda była dostarczana bez przerwy i żeby przychód całkowicie pokrywał rozchód, w przeciwnym razie powstają poważne zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu. (..)

Niektóre produkty (zwłaszcza warzywa i owoce) zawierają duże ilości wody, inne, ograniczoną ilość. Najmniej wody zawiera cukier (0,5%), orzechy i różnorodne płatki (2-3%), i krakersy (5%). Najwięcej wody jest w sałacie (95%), sokach owocowych, warzywach (90%), pomarańczach i jabłkach (86%), ziemniakach (80%). Nawet suszone owoce zawierają 25% wody.

W zależności od charakteru spożywanych pokarmów powinniśmy codziennie wypijać 6-8 szklanek płynu. Zapewni to naszemu organizmowi wystarczającą ilość wody dla realizacji wszystkich jego czynności, jak również zapewni normalną defekację i uchroni przed zaparciem.

Nie przegap tych słów! Są to pierwsze kroki w zapobieganiu i leczeniu zaparcia – uregulowanie bilansu przychodu i rozchodu płynu. Rano, po wyjściu z łóżka napij się wody i idź do toalety. Zacznij od połowy szklanki i stopniowo dojdź do 2 szklanek. Pomoże to przywrócić odruch na defekację, jeśli został utracony. W ciągu dnia wypijaj jeszcze 4-6 szklanek. Nawiasem mówiąc, tą ilość wody można pić szklankami, a można i łykami. Miejcie koło siebie szklankę z wodą i od czasu do czasu bierzcie 1-2 łyki. Jest to szczególnie dobre w trakcie upałów. Szklankami można pić dowolne płyny tylko na czczo. Pić można około 30 minut przed jedzeniem i nie wcześniej, niż 2-4 godzin po jedzeniu, w zależności od tego, co było jedzone i w jakiej ilości. W żadnym wypadku nie wolno pić w czasie jedzenia!”

Teraz nieco dodatkowych informacji jak można pomóc sobie z zaparciem

Produkty:

zjeść na kolację kilka suszonych śliwek
pić wywar z lnu (może być z herbatą kopru włoskiego – poprawia smak i działanie)

Bóle głowy, migreny

Higiena, Medycyna naturalna, Wpis archiwalny 1 Response »

sie 132013

Bóle głowy, migreny

Bóle głowy stają się jedną z powszechniejszych dolegliwości i jedną z chorób tzw. cywilizacyjnych.

Powtarzające się bóle głowy mogą być objawem groźnych chorób: guzów, zapalenia opon mózgowych, zakażenia krwi lub infekcji w mózgu bądź jego okolicy. Jednak najczęściej występują tzw. bóle naczynioworuchowe, którym towarzyszy napięcie mięśni głowy. Wywołują je stresy, choroby, ostre światło, nieprawidłowa postawa ciała (np. nieprawidłowe siedzenie przy komputerze), brak ruchu, wrażliwość na określone pokarmy, a nawet zmiany pogody. Bóle głowy wywołane przepiciem, głodem, nagłym oziębieniem (takim jak po zjedzeniu zbyt szybko dużej porcji lodów), migreną i tzw. bólem klasterowym są przykładami bólów krążeniowych lub naczyniowych.

Badania wykazały iż w wielu przypadkach długotrwałe stosowanie tabletek od bólu głowy (kodeiny, acetaminofenu, meperidinu (Demerol), ibuprofenu, a nawet aspiryny) powoduje, iż bóle te są znacznie silniejsze i występują częściej. Oczywiście środki te mają również rozmaite działania uboczne, jak np. zaburzenie trawienia, senność i zawroty głowy. Takie są działania uboczne krótkotrwałe. Badania wykazały, że istnieją również efekty długotrwałe, takie jak nabyta niewydolność nerek (badania po zażywaniu: acetaminofenu, ibuprofenu, naproksenu i indometacyny) i choroby wątroby.

Istnieją jednakże naturalne środki łagodzące lub usuwające bóle głowy. Przykładem tego może być napar z imbiru. Wiele badań klinicznych potwierdza, że może on być używany jako środek łagodzący ból głowy. Naukowcy uważają, że imbir rozkurcza naczynia krwionośne głowy i zmniejsza obrzęk mózgu. Aktywizuje też naturalne opiaty w mózgu, które działają przeciwbólowo, oraz obniża wydzielanie prostaglandyn, odpowiedzialnych za powstawanie stanów zapalnych.

Inne tradycyjne napary na ból głowy przyrządzane są z rumianku, melisy i kwiatów limony, które są znacznie popularniejsze w Europie niż w Ameryce Północnej. W angielskiej farmakopei ziół kwiat lipy szerokolistnej został zaszeregowany jako zioło o działaniu uspokajającym stosowanym na napięcie nerwowe i bóle głowy. Naukowcy przypuszczają, że kwiat lipy leczy bóle migrenowe (i inne bóle naczyniowe), usprawniając krążenie krwi.

Bóle głowy mogą się nasilać w sytuacjach kiedy organizm często reaguje stresowo na różne sytuacje. Czasami dobrym sposobem zapobiegania jest odprężenie się przez np. 5 minut w czasie pracy lub krótka medytacja.

Badania z 1994 roku wykazało, że olejki eteryczne – miętowy i eukaliptusowy – działają odprężająco na umysł i mięśnie. Nacieranie czoła ziołami rozpuszczonymi w alkoholu zmniejszało wrażliwość na ból głowy. Z olejków eterycznych miętowego, eukaliptusowego i lawendowego można też przygotowywać kompresy. Najlepiej działają zimne kompresy, ale bywa, że ciepły lub gorący okład albo na przemian zimny i gorący – działa jeszcze skuteczniej. Jeśli nie ma czasu na okład, można wetrzeć kroplę olejku lawendowego, miętowego lub eukaliptusowego w skronie.

Czasami na bóle głowy pomaga kąpiel, chociaż są ludzie, którzy właśnie po niej czują znacznie większy ból. Właściwie każda osoba reaguje w swoisty sposób. Do kąpieli również można dodać wyżej wymienionych olejków lub naparu z ziół.

Jednym z bardziej interesujących sposobów przeciwdziałania naczyniowym bólom głowy, takim jak migrena, jest podniesienie temperatury rąk o blisko 8 stopni, aby wyregulować krążenie. Wystarczy włożyć ręce do gorącej wody z kilkoma kroplami olejku lawendowego, eukaliptusowego lub miętowego.

Migrena jest szczególnie uciążliwym i coraz częściej występującym bólem głowy. Ból głowy w migrenie, który przeważnie trwa co najmniej dzień, odczuwany jest zwykle po jednej stronie głowy. Towarzyszą mu nudności, zaburzenia widzenia i poprzedzające napad bólu dziwne doznania wzrokowe: mroczki i błyski przed oczami, widzenie tunelowe.

Kiedy pojawiają się pierwsze objawy migreny pomóc może spożycie imbiru, właściwie w dowolnej formie. Może być to napar ze sproszkowanego imbiru, może być herbata z pokrojonym korzeniem. Osoby cierpiące na migrenowe bóle głowy mogą dodawać świeży imbir do posiłków i pamiętać aby posiadać kawałek korzenia przy sobie (np. kandyzowany w miodzie). Regularne spożywanie imbiru powoduje, że ataki migrenowe są rzadsze i słabsze.

Kolejnym bardzo dobrym środkiem jest miłorząb japoński. Poprawia on krążenie krwi, dlatego też jest on dobrym lekiem na naczynioruchowe bóle głowy.

Inne źródła podają bardzo skuteczne działanie ziela zwanego złocieniem. Przy dłuższym spożywaniu jako dodatkowe „działanie uboczne” niektóre osoby wymieniają lepsze samopoczucie. Ziele złocienia może również zmniejszyć obrzęki w mózgu gdyż działa przeciwzapalnie.

Narodowa Fundacja Bólu Głowy określiła listę pokarmów, które mogą powodować powstawanie migreny. Na liście znajduje się między innymi: ser dojrzewający (cheddar, gruyere, brie, camembert), cebula, marynaty, wędzone mięso, awokado, świeży chleb, czerwone wino, śmietana, orzechy, czekolada, kawa, herbata, cola i alkohol. W wielu przypadkach pomaga unikanie jedzenia nadmiaru potraw z tej listy (lub ich zupełna eliminacja).

Na ból głowy można zrobić nalewkę z następujących ziół: liście złocienia, liście miłorzębu japońskiego, kłącze kozłka lekarskiego, kłącze imbiru, liście mięty pieprzowej. Pić po np. łyku naparu co godzinę.

Ból głowy może też pojawiać się kiedy jesteśmy głodni. Nie jest to jednak objaw głodu tylko zatrucia organizmu, a dokładniej organizm nie mając dostaw energii z zewnątrz zaczyna korzystać z rezerw, np. z tkanki tłuszczowej, w której między innymi znajduje się wiele toksyn. Prawda jest taka, że im szybciej z głodu boli głowa tym bardziej organizm jest zatruty. Rozwiązaniem problemu może być oczyszczająca głodówka.

Stare książki medyczne podają, iż przyczyną bólu głowy w okolicy czoła jest … zatrute powietrze. Osoby mieszkające w przemysłowych miastach mogą częściej skarżyć się na tą dolegliwość.

Na podstawie: K. Keville: Zielona apteka.

Bezsenność

Higiena, Medycyna naturalna, Sposób myślenia, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Bezsenność

Bezsenność jest jedną, tuż przy bólach głowy, z coraz bardziej powszechnych dolegliwości związanych z tzw. chorobami cywilizacyjnymi.

Bezsenność można podzielić na kilka grup. Może być to bezsenność, kiedy dana osoba nie może zasnąć. Drugą formą jest częste budzenie się w nocy. Trzecią jest zbyt szybkie budzenie się np. o 3 w nocy i niemożność dalszego snu.

Brak snu, poza innymi skutkami powoduje, że osoba staje się bardzo drażliwa i każdy, nawet najdrobniejszy problem doprowadza do wybuchów złości. Wiele osób nie zdaje sobie z tego sprawy, że napady złości, złe samopoczucie, nieuzasadniony gniew mają swoje źródło w braku odpowiedniej ilości snu.

Niekiedy – nie jest to jednak typowa bezsenność – nie da się zasnąć jednej nocy, pomimo tego, że zazwyczaj śpi się dobrze. Poradziłbym wtedy nie męczyć się leżeniem w łóżku tylko po prostu wstać i zrobić coś. Zaległą pracę (byle nie remont), ciche porządki. Ciekawe jest, że wtedy zazwyczaj myśli się bardzo kreatywnie. Lepiej jest zająć się czymś wymagającym myślenia lub ruszania się – czytanie książki lub patrzenie na film może nie dać żadnego rezultatu. Wstać, zrobić coś i godzinę lub dwie później iść do łóżka. Jeśli nie uda się zasnąć przez 30-45 minut – znowu wstać. Jeśli prowadzimy w miarę zdrowy styl życia i nie jesteśmy wiecznie niedospani nie należy się taką jedną nocą przejmować. Co ciekawe – zazwyczaj na drugi dzień, nawet jeśli spało się 3 godziny, nie jest się bardzo zmęczonym. Chociaż i tak i tak trzeba to później odespać.

Niekiedy jesteśmy tak zmęczeni, że zasypiamy w dzień, prawie na stojąco. Dobrze jest się wtedy położyć na chwilę, np. na 30-60 minut. Nie należy jednak przedłużać tej drzemki gdyż przechodzimy wtedy do fazy głębokiego snu i pomimo tego, że znacznie lepiej wypoczywamy to bardzo ciężko jest się nam potem obudzić, a po obudzeniu dojść do siebie. Drugi problem pojawia się wieczorem – nie można zasnąć.

Kolejnym problemem w zasypianiu jest nieodpowiednia pora udawania się na spoczynek. Każda osoba zazwyczaj czuje wieczorem spadek energii o określonej godzinie i robi się śpiąca. Ale ignorując sygnały organizmu jeszcze zrobi to, tamto, jeszcze wypierze, wyprasuje, popatrzy na film i okazuje się, że jest godzinę lub dwie później i że… wcale nie jest śpiąca. Przeczekanie na siłę okresu kiedy organizm jest najbardziej podatny na zasypianie jest jednym z częstszych błędów. A co jeśli ktoś robi się senny o godzinie 21? Należy iść spać. Nawet jeśli pora wydaje się bardzo wczesna. Widać organizm tego potrzebuje. Kiedy organizm będzie zdrowy wypoczęty nie będzie zasypiał w środku dnia i wczesnym wieczorem.

Przyczyn powodujących bezsenność jest wiele. Można do nich zaliczyć: nerwowy styl życia, niewłaściwe pokarmy, objadanie się, nadmierna kolacja, zaparcia, zbyt wysoka temperatura w sypialni (najlepiej 18-19 stopni C), niewygodne łóżko (np. zbyt miękkie) i oczywiście choroby.

Wspomnę tu jeszcze, że najbardziej wartościowy sen jest przed północą i znacznie lepiej jest położyć się o 21 i wstać o 3 niż położyć się o pierwszej i wstać o siódmej.

Słuchanie muzyki, radia (bardzo dobre do tego są czytane książki, jednak są trudno dostępne), puszczonego cicho, właściwie na granicy słyszalności. Pozwala to skupić się na treści i przestać myśleć. Radio nie jest najlepsze ze względu na nieciekawe wiadomości. W żadnym przypadku nie telewizor. Może być ścieżka dźwiękowa z filmu nagrana na kasecie lub CD.

Pigułki nasenne naprawdę przynoszą tylko chwilową ulgę, długotrwałe ich zażywanie wywołuje wiele skutków ubocznych – uszkodzenie wątroby, nadciśnienie, obniżenie odporności, zawroty głowy i senność (następnego dnia), zakłócenie ostrości widzenia i koncentracji, obniżenie sprawności następnego dnia. Oprócz tego łatwo się od nich uzależnić. Ludzie, którzy zażywają pigułki nasenne, już po dwóch lub trzech tygodniach muszą zwiększyć dawkę, aby działały. Po ich odstawieniu pojawiają się objawy abstynenckie -bezsenność, niepokój i lekkie otępienie, które często prowadzą do kolejnego opakowania (silniejszych) środków nasennych.

Zasypianie ułatwiają wszelakie mieszanki wszystkich najbardziej znanych ziół uspokajających: kozłka lekarskiego, tarczycy, chmielu, męczennicy krwistej i rumianku. Można np. zażywać dziurawiec, żeń-szeń syberyjski, tarczycę i bardzo dużo kozłka lekarskiego – kilka razy dziennie, a przed snem brała wyjątkowo dużą porcję.

Zioła te działają, jednak pod jednym warunkiem. Trzeba je zażywać regularnie, np. przez kilka miesięcy. Jednorazowe wypicie herbaty ziołowej nie zlikwiduje problemu.

Bardzo cenione są: kocimiętka, rumianek, sałata, kwiat pomarańczy, mak, rozmaryn, migdały i przede wszystkim kozłek lekarski. Po zażyciu kozłka pamiętamy swoje sny i następnego dnia budzimy się wypoczęci. Równie dobra jest mieszanka ziół : kozłka lekarskiego i melisy.

Innym ziołem, które jest bardzo dobre w leczeniu bezsenności, jest kocimiętka właściwa (Nepeta cataria). Polecić można także rumianek, który łagodzi ból i ma działanie nasenne, kwiaty męczennicy krwistej. W Europie mieszanka męczennicy i kozika lekarskiego jest jednym z najpopularniejszych środków nasennych. Męczennica jest szczególnie pomocna przy napięciu mięśni i pobudzeniu psychicznym, które to czynniki zakłócają sen.

Przy kłopotach z zaśnięciem lub zbyt wczesnym budzeniem się należy zażywać dziurawiec. Podobnie jak męczennica, dziurawiec reguluje procesy chemiczne w mózgu, wzmacnia działanie serotoniny, od której poziomu zależy sen i zdolność rozładowywania napięcia.

W Indiach na bezsenność bierze się gotu kolę (Centella asiatica) i stosuje równocześnie uspokajające ćwiczenia jogi i medytację. Oprócz innych działających uspokajająco związków gotu kola zawiera znaczną ilość „przeciwstresowych” witamin z grupy B.

Kolejnym ważnym ziołowym środkiem nasennym jest chmiel, który działa w niezwykły sposób. Oddziałuje on bezpośrednio na układ nerwowy. Zażyty w postaci naparu, nalewki lub pigułek, skutkuje już po 20-40 minutach. Badania przeprowadzone w Niemczech wykazały, że osoby z zaburzeniami snu, którym podawano mieszankę kozłka lekarskiego i chmielu, jak same mówiły, zapadały w głębszy sen. Pomóc może również wąchanie chmielu. Z tego powodu w Europie od wieków wkładano suszony chmiel do poduszek. W przeciwieństwie do innych ziół, skuteczność chmielu jest większa po upływie pewnego czasu – kontakt z powietrzem wzmacnia jego właściwości uspokajające. Można uszyć „usypiającą poduszkę” zaszywając w niej zioła w proporcjach: 2 części suszonych szyszek chmielowych, 1 część suszonego kwiatu rumianku, 1 część kwiatu lawendy. Chmiel powinien zachować swoje właściwości przez rok.

Można zrobić usypiającą nalewkę: kłącze kozłka lekarskiego, szyszki chmielu, męczennica krwista i kwiat rumianku. Ze względu na smak lepsza jest nalewka (na alkoholu) niż herbata z tych ziół.

Sprzątanie i porządki

Sposób myślenia, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Sprzątanie i porządki

Jeśli się sprząta, a w głowie są myśli negatywne, np. „cholera jasna, znowu tyle sprzątania” to sprząta się jedno, a rozrzuca wokół inne brudy – brudy energetyczne.

To tak, jak rozwścieczona osoba gotuje obiad. Jeśli sprzątasz to sprzątaj też w głowie. Usuwaj negatywne myśli, usuwaj kurz i brudy również głową. Zetrzyj kurz z szafki, popatrz na nią przez sekundę jaka teraz jest ładna, jak ładnie i czysto wygląda i że teraz będzie taka długo. I taka będzie. Jeśli pomyślisz, że Twoja praca jest bez sensu i patrząc na odkurzony mebel myślisz, że i tak za dwa dni będzie taki sam to on będzie taki sam. Usunąłeś kurz fizyczny, ale zostawiłeś jeszcze więcej brudu energetycznego.

Potem się zastanawiamy jak to jest, że ktoś sprząta i sprząta, a efektów nie widać. Właśnie dlatego.

Tak samo trochę dziwne jest sprzątanie kiedy ktoś jest zły. Bo tak naprawdę zamiast kurzu pozostawia złość po kątach i w ten sposób może skutecznie zamienić pokój w miejsce wiecznych awantur.

Oczywiście dotyczy się to również układania ubrań w szafie, mycia naczyń, podłogi, wanny itp.

A jeśli już jest ktoś zły i nie potrafi sobie z tym poradzić, a posprzątać trzeba – niech zapali świeczkę z intencją oczyszczenia. Pomoże.

Pomaga również po i w czasie kłótni – (uwaga, nie rzucamy palącą się świeczką!), po wizycie nielubianych osób itp.

Wilgotność

Higiena, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Wilgotność

Mamy teraz bardzo wygodne, wręcz sterylne mieszkania. Wszystko jest wysprzątane, kuchnia jest lśniąca, ściany z płyt gipsowych idealnie proste. Miałem możność zobaczyć budowę ściany jednego z „nowszych” mieszkań. Warstwa gipsu, potem siatka wzmacniająca zatopiona w warstwie tynkowej, następnie styropian i … dziura. Takie mieszkanie ma idealnie proste ściany, łatwo się maluje i… przypomina termos. Jest ono również bardzo sztuczne, martwe.

ściany wykonane z siatki nylonowej i styropianu nie będą oddychały. Nie ma możliwości przenikania wilgoci ani powietrza przez taką ścianę. Jeśli mieszkamy w takim domu musimy wziąć to pod uwagę.

W lecie problem właściwie nie jest taki istotny – mamy otwarte okna, istnieje ciągły przepływ powietrza. Z okresie zimowym za to jest nieco gorzej. Okna otwiera się bardzo rzadko lub w ogóle i sztucznie nagrzewa się pomieszczenia. O ile w lecie, przy otwartym oknie wilgotność w pokoju waha się pomiędzy 65-80% to w zimie może spaść nawet do 20-30%. Powietrze jest strasznie suche. Dzieje się tak kiedy w pokoju jest dużo „sztucznych” rzeczy jak np. meble z płyt, dywan z poliestru i tym podobne. Do tego dochodzi centralne ogrzewanie (…). W zimie, kiedy mamy szczelnie zamknięte okna oraz włączone ogrzewanie wilgotność w mieszkaniu może znacznie spaść. Objawem tego może być (zwłaszcza rano) chrypka, uczucie suchości w nosie, drapanie w gardle. Długotrwałe działanie suchego powietrza może prowadzić do chronicznego kataru, gdyż organizm „broni się” przed wdychaniem suchego powietrza produkując dużą ilość nawilżającego wdychane powietrze śluzu.

Jak wielka jest zmiana wilgotności powietrza między zimą i latem mogę pokazać na przykładzie własnego mieszkania. W sypialni w lecie utrzymuje się wilgotność ok. 70%. W zimie, aby utrzymać ją na podobnym poziomie urządzenie nawilżające zużywa ok. 5-7 litrów wody na dobę. Tak, w jednym pokoju (przy otwartych drzwiach), przy dosyć mocnym ogrzewaniu, potrzeba ok. 6 litrów wody, aby utrzymać wilgotność na takim poziomie jak była w lecie. Niektóre osoby czytające mogą się zastanawiać czy może mieszkam w basenie. Nie. I wbrew temu co piszę nie kapie mi woda z sufitu. Dzięki zwracaniu uwagi na tak – wydawałoby się – nie istotną rzecz jak wilgotność (i przy okazji temperaturę) mojej żonie udało się pozbyć chronicznego kataru, którego nabawiła się mieszkając w przegrzanym i suchym mieszkaniu.

Ostatnio przeczytalem wypowiedź jednej z osób „Bez nawilżania mamy wilgotność na poziomie 20%, a przy nawilżaniu ok. 50% – czyli niby optymalną.” (news: pl.soc.dzieci, 18.07.2004).

Z tą optymalną nie bardzo się zgodzę, bardziej skłaniałłbym się do ok. 65%-70%, ale to nie o to chodzi. Bardziej interesuje (a może raczej przeraża) ile rodzin ma w mieszkaniu 20% wilgotności i ile dolegliwości można usunąć poprzez zwyczajne nawilżanie powietrza.

Temperatura

Higiena, Wpis archiwalny No Responses »

sie 132013

Temperatura

Temperatura – zdawało by się, jest najprostszą rzeczą i właściwie nie wiadomo po co o niej pisać, prawda? Przecież wiemy, kiedy nam jest ciepło, wiemy kiedy jest zimno, więc o czym tu mówić. No dobrze, jeśli naprawdę wiemy, to dobrze, ale…

Bywałem w niektórych mieszkaniach w blokach, gdzie w zimie temperatura utrzymywana była na poziomie 24-25°C, jak była poniżej 23°C to było strasznie zimno. W lecie zazwyczaj była powyżej 26°C. Dla osób mieszkających w takich warunkach to, co teraz powiem to pewnie herezje, jednak najlepsza temperatura, zwłaszcza w sypialni to 18-20°C. Kiedy się przez dłuższy czas przebywa w mieszkaniu o temperaturze 25°C organizm się „rozleniwia” i potem nawet jak jest 20°C na dworze i świeci słońce – dla nas jest tam zimno. Nie mówiąc już co się dzieje w zimie. Wysoka temperatura może powodować wysychanie oczu, gwałtowne wybuchy uczuć nawet, jak się ktoś bardzo postara – zaparcia.

Bardzo wiele mieszkań jest przegrzewanych, a potem się zastanawiamy skąd mamy katar, kaszel, chrypkę, dlaczego tak często chorujemy. Dla tych wszystkich, którzy się zastanawiają mam pytanie – czy wiecie co oznacza hartowanie organizmu? Tak, np. na koniec kąpieli polewanie ciała zimną wodą. Na przykład.

Zazwyczaj starsze osoby – marzną im stopy czy ręce – twierdzą, że jest bardzo zimno. „W mieszkaniu jest zimno, bo mnie jest zimno”. Nie ważne jest, że termometr wskazuje 24°C – jest zimno i basta.

Ubieranie się. Powiedzmy mamy do przystanku/pracy/szkoły 20 minut drogi na piechotę. Patrzymy na termometr: 15°C. Brrr, zimno. Ubieramy się – długie spodnie, długi rękaw i idziemy. Przez pierwsze 5 minut marzniemy i to „bardzo”, potem przestajemy odczuwać zimna, a potem zaczynamy się gotować. Organizm jest w stanie wytworzyć wystarczająco dużo ciepła, żeby nawet przy 10°C wystarczyło być ubranym w krótkie spodnie i krótki rękaw. Oczywiście nie w czasie siedzenia na ławce. Dla każdego, kto chodził po górach (ale chodził, a nie był w Zakopanym na piwie, podczas wycieczki w góry) jest wiadome, że nawet po śniegu czasami chodzi się w krótkim rękawku. Tak, dlatego, że jest ciepło.

Nieco inaczej. Ktoś ubiera się, bo jest chłodno, zapina pod szyję. Ubiera ciężki plecak czy torbę i „biega” po mieście. Po 15 minutach takiego biegania dana osoba ma: mokre plecy, bieliznę, wszystko się na niej lepi, ale … ma kurtkę zapiętą pod szyję. „Bo jest zimno”. świetnie, ale komu? Przegrzanie organizmu jest szkodliwe.

Jedyne co mogę poradzić to zwracać uwagę na potrzeby swojego organizmu, a potem ubierać się tak, jak czujecie. Jak komuś jest zimno to niech się ubiera, ale jak ktoś się gotuje we własnym sosie i ma zapiętą kurtkę „bo jest zimno” – według mnie zasługuje tylko na litość. I nie tłumaczcie się, że nie można się rozpiąć, bo jak się jest spoconym to NATYCHMIAST po rozpięciu dostanie się zapalenia płuc lub co najmniej anginy. Jest to możliwe, ale tylko kiedy mieszka się w domu, gdzie średnia temperatura wynosi 25°C. Wtedy już przy 20°C na dworze panuje tam – dla was – arktyczny mróz.

I na koniec. Obniżenie, oczywiście stopniowe, temperatury w domu nikogo nie zabije. trochę organizm będzie „narzekał” – tym dłużej im dłużej się „rozleniwiał”, ale potem zapomnicie co to jest przeziębienie.

Nieco o sypialni, świeczkach i aurze

Higiena, Wpis archiwalny No Responses »

sie 122013

Nieco o sypialni, świeczkach i aurze

Sypialnią nazywamy – bardzo ogólnie – miejsce gdzie śpimy. Czasami jest to osobny pokój, a czasami rozkładane łóżka w pokoju gościnnym. Ze względu na charakter sypialni należy zwrócić na parę rzeczy uwagę.

Sypialnia powinna być miejscem, gdzie czujemy się najlepiej, gdzie jest nam wygodnie i gdzie bez problemu można odpocząć. Wystrój wnętrza powinien być dostosowany właśnie do wypoczynku. Jeśli pomalujemy ściany w sypialni na jadowicie buraczkowy kolor to będziemy wstawać zmęczeni, rozdrażnieni i wcale nie będziemy się czuli dobrze (wpływ kolorów na organizm człowieka). Najlepiej jest, aby sypialnia była w odrębnym pokoju, tak, aby sprawy życia codziennego – problemy, kłótnie, rozmowy, przyjęcia itp. odbywały się w innym pokoju. W sypialni powinna być spokojna, relaksacyjna atmosfera.

Ludzie nie „składają” się tylko z ciała fizycznego lecz również z ciała energetycznego, tak zwanej aury. Jest to otoczka energetyczna wokół wszystkiego co żyje, a także wokół przedmiotów nieożywionych. Wpływ aury otoczenia na naszą aurę powoduje, że w jednych miejscach czujemy się dobrze, a w innych gorzej. Kiedy zbliżamy się do innego człowieka to najpierw stykają się aury, a potem dopiero można sobie podać rękę. Czasami jest tak, że stoi koło nas – na przykład w kolejce – człowiek, który nas denerwuje. On nic nie robi – stoi tak jak my, nie sapie, nie wchodzi nam na głowę, a my – nie wiadomo dlaczego – najchętniej byśmy go pogryźli. Wibracja jego aury tak na nas wpływa. Istnieją też przypadki odwrotne – są ludzie, przy których czujemy się bardzo dobrze, jeśli jesteśmy zmęczeni to ożywamy, jeśli byliśmy smutni – weselejemy. Są to ludzie o silnej, zdrowej aurze, która wpływa bardzo pozytywnie na nas. Poniżej podaję przykładowe zdjęcia aury zaczerpnięte z internetu.

Jak widać aura nie występuje tylko nad głową człowieka lecz dokładnie wokół niego. Jest to tak jakby otoczka człowieka w postaci wielkiego energetycznego jajka.

Jak już mówiłem – nie tylko ludzie lecz też materia nieożywiona ma swoją aurę. Jeśli jesteśmy człowiekiem wrażliwym a natrafimy na krzesło (np. w autobusie) na którym siedziała jakaś gniewna osoba to kiedy usiądziemy na nim – to krzesło jakby nas gryzło. Dokładnie tak samo jest z łóżkiem w sypialni. Jeśli śpimy na rozkładanym łóżku w pokoju dziennym, na którym przedtem ktoś się kłócił – łóżko „nasiąknięte” jest energią kłótni i nie wypoczniemy śpiąc na nim. Jest bardzo możliwe, że wstaniemy źli – właściwie z niewiadomo jakiego powodu. Jest również możliwe, że sama konstrukcja łóżka oddziaływuje niekorzystnie na naszą aurę i tak właściwie to nigdy na nim nie wypoczniemy. Jeśli położymy się na kocu w drugim końcu pokoju to wstaniemy bardziej wyspani niż gdybyśmy spali w „puchowej pierzynie” w tym łóżku.

Sama atmosfera w sypialni też powinna być przyjazna człowiekowi – osoba wchodząca do sypialni powinna się czuć przytulnie. Jeśli pomalujemy sypialnię na biało – nigdy nie będzie tam przytulnie. Będzie „czysto” ale nigdy nie będzie to nasze najlepsze miejsce wypoczynku. Będzie brakować tzw. „domowego zacisza”. Dobrze jest mieć w sypialni kwiaty, np. paprotkę. Ona dobrze wpływa na aurę otoczenia – człowiek dobrze się czuje z paprotką. Jest oczywiście wiele takich kwiatów.

Oczyścić aurę pokoju lub miejsca można na wiele sposobów. Może być to medytacja, modlitwa (ale nie „odklepanie” pacierza tylko szczera, płynąca z serca modlitwa), można zapalić kilka świeczek – z wosku pszczelego, parafiny lub z prawdziwego wosku, a nie chemicznie komponowane znicze. I tu od razu uwaga – świece zapachowe. Są bardziej szkodliwe niż pomagają. Nie oczyszczają one atmosfery a wręcz przeciwnie – zatruwają ją wynikiem spalania chemicznych substancji zapachowych. Efektem tego może być ból głowy, nudności itp. Osobiście wyprzuciłem świeczkę zapachową gdyż po pół godzinie jej palenia się w pokoju rozbolała mnie głowa. Tak, też chodziło mi po głowie, że szkoda jej wyrzucać lecz doszedłem do wniosku, że wolę ją wyrzucić niż żeby za każdym razem kiedy ją palę bolała mnie i innych domowników głowa. świece zapachowe wnoszą tyle „dobrego”, że pachną. Poza tym raczej są szkodliwe, a i czasami sam zapach pozostawia wiele do życzenia. Zresztą tak samo takie „pachnidełka” wkładane do kontaktu. W domu ładnie pachnie i jest to genialna trucizna sącząca się powoli przez godziny i tygodnie do mieszkań. Kiedy dostaję ciasto od znajomej – zazwyczaj nie mogę go zjeść – jest przesiąknięte „pachnidełkiem”, które ona ma w kuchni. Ciasto to smakuje jak ciasto z dezodorantem, ale do rzeczy. Oczyścić pomieszczenie można też zapalając kadzidło lub używając odpromienników radiestezyjnych, chociaż odpromienniki działają na nieco inny „rodzaj” energii – chronią przed negatywną energią płynącą z ziemi.

Dwoje osób mieszkających ze sobą, a raczej pozostających ze sobą w związku uczuciowym nie tylko mieszka ze sobą czy przytula się. Kiedy dwoje osób jest blisko siebie mieszają się aury tych osób. Kiedy jedna jest zła wystarczy przytulenie drugiej osoby – a cała złość ucieka. Kiedy jedna jest bardzo zła wystarczy, że pobędzie z drugą osoba i po jakimś czasie obie są rozdrażnione. Kiedy choruje jedna osoba w domu NIKT z domowników nie będzie zdrowy – no, chyba że nie zbliża się do niej na odległość mniejszą niż ok. 6-8 metrów, nie korzysta ze wspólnych miejsc (np. łazienki) itp. Tylko wtedy. Jeśli ktoś przytuli chorą osobę to na pewno część (bardzo nikła) osłabienia przejdzie na osobę przytulającą, a osoba chora poczuje się lepiej. Proszę mnie źle nie zrozumieć – szansa, że ktoś zachoruje przytulając chore dziecko, a samemu będąc zdrowym jest nikła, chyba, że jest się przemęczonym i chorym, wtedy jest to bardzo możliwe. Za to samym przytuleniem i chęcią pomocy można komuś pomóc przytulając go. Zazwyczaj tak jest, że silniejsza aura dominuje nad słabszą. Jeśli silniejszą aurę ma osoba gniewna, to gniew przejdzie na drugą osobę. Tak bardzo ogólnie. Wzięcie prysznicu „oczyszcza” aurę, np. po dłuższej jeździe w zatłoczonym tramwaju, gdzie aury kilku osób zachodzą na siebie. Ale wróćmy do tematu.

Jeśli dwoje ludzi żyją ze sobą w związku emocjonalnym powinni też spać razem. Dwoje ludzi, którzy chcą spędzić razem życie (obojętnie czy jest to małżeństwo lub nie – bo stan prawny nie ma tu nic do rzeczy) a śpią w osobnych łóżkach będą po prostu dwojgiem osób mieszkających razem w jednym mieszkaniu, ale nigdy nie będą połączeni „duchowo”. Są ludzie, którzy czują, że np. partnerowi coś się stało – wypadek lub coś podobnego. Ale będzie to możliwe tylko wtedy kiedy śpią ze sobą w jednym łóżku. Kiedy ich aury w czasie smu zachodzą na siebie. Po kilku latach takiego pożycia człowiek zaczyna „odgadywać” myśli drugiej osoby. Mąż idzie do kuchni po coś do jedzenia i myśli żeby wziąć herbatę dla żony. Wchodząc do pokoju żona, nie patrząc na męża mówi: czy mógłbyś mi jeszcze przynieść… O! Właśnie, herbatę. Jeśli „małżeństwo” mieszka wspólnie, ale śpią w różnych pokojach – jest to tylko dwoje osób spełniających lub nie obowiązki rodzicielskie. Proszę wybaczyć stwierdzenie lecz takie osoby nie potrafią się kochać. I nie potrafią przekazać daru miłości dzieciom.

Medycyna naturalna – oszustwa

Medycyna naturalna, Wpis archiwalny No Responses »

sie 122013

Oszustwa i naciągania

Byłem ostatnio na giełdzie minerałów i oglądając niektóre rzeczy zdecydowałem napisać taki rozdział. Będę tu umieszczał informacje o wszystkim co wyda mi się naciąganiem ludzi na tzw. metody naturalne.

Zastanawiałem się co powoduje że niektórzy ludzie są negatywnie nastawieni do stosowania naturalnych metod leczenia? Może ten rozdział będzie odpowiedzią na to pytanie. A zatem:

Skarpetki bioaktywne. Spytałem się pani co one robią, że są bioaktywne. – To są takie specjalne skarpetki jak ktoś ma zimne stopy to one pomagają – pani odpowiedziała. Więc spytałem się co jest w nich takiego specjalnego pani odpowiada, że materiał jest specjalny. Biorę skarpetki do ręki – na metce skład – bawełna 80% polyramid??? 20%. Pytam się który materiał jest tym specjalnym materiałem, bo w domu mam skarpetki dokładnie z takim składem materiałów i kupiłem je normalnie w sklepie. Pani mówi, że one są dodatkowo naenergetyzowane przez profesora jakiegośtam (wymieniła nazwisko, ale nie o nazwisko tutaj chodzi). Pytam się jak (wydaje mi się) zupełny laik – czy chodzi o to, że ktoś tak potrzymał ręce nad nimi (przyłożyłem ręce do skarpetek) i one potem będą pomagać? Tak – powiedziała pani. A jak długo takie „naenergetyzowanie” wystarczy – spytałem. – Na rok. Dziękuję.

Odpowiedź: Po pierwsze. Skarpetki były z normalnego materiału.
Po drugie. Nawet jeśli ktoś je naenergetyzował wystarczyłoby to na maximum kilka godzin. Jeśli ktoś „pomacałby” te skarpetki, leżałyby na słońcu, na plastiku, na stole innymi słowy – gdziekolwiek – takie naenergetyzowanie wyczerpałoby się w ciągu maximum godziny.
Nie wspomnę już że po dniu noszenia, a już w ogóle po wypraniu (ogólnie po zamoczeniu) po takim naenergetyzowaniu nie pozostanie nawet ślad.
Po trzecie – skarpetki naprawdę działały jeśli ktoś miał zimne nogi. Nie były zbyt grube więc 2 lub 3 pary znakomicie by je ogrzały – jak każda inna skarpetka.
Od razu powiem – można energetyzować różne przedmioty – sam to robiłem. Chyba najlepiej energetyzuje się wodę. Ale energetyzowane skarpetki – to już lekka przesada.

Older Entries Newer Entries